1. خود را آموزش دهید: با علائم هشدار دهنده و عوامل خطر مرتبط با خودکشی آشنا شوید. درک علائم می تواند به شما کمک کند تشخیص دهید که چه زمانی ممکن است فردی در مضیقه باشد.
2. مراقب باشید: به تغییرات در رفتار، خلق و خو یا ظاهر توجه کنید. به دنبال علائم کناره گیری، ناامیدی یا افزایش مصرف مواد باشید. تغییر در الگوی خواب یا اشتها نیز می تواند نشانه باشد.
3. گوش دادن فعال: یک فضای امن برای ارتباط آزاد ایجاد کنید. مایل باشید بدون قضاوت گوش دهید و احساسات آنها را تأیید کنید. آنها را تشویق کنید تا احساسات و نگرانی های خود را بیان کنند.
4. گفتگو درباره خودکشی را جدی بگیرید: اگر شخصی به خودکشی اشاره کرد یا احساس ناامیدی کرد، آن را جدی بگیرید. از به حداقل رساندن احساسات آنها یا از بین بردن نگرانی های آنها اجتناب کنید.
5. مستقیماً بپرسید: اگر احتمال می‌دهید فردی قصد خودکشی دارد، مستقیماً از او درباره افکار و نیاتش بپرسید. از زبان واضح و بدون قضاوت برای تشویق گفتگوی صادقانه استفاده کنید.
6. پشتیبانی پیشنهاد دهید: به فرد اجازه دهید بداند که تنها نیست و شما برای حمایت از او آنجا هستید. آنها را تشویق کنید که به دنبال کمک حرفه ای باشند و در یافتن منابع به آنها کمک کنید.
7. در ارتباط بمانید: ارتباط منظم خود را با آن شخص حفظ کنید و به حمایت خود ادامه دهید. به طور منظم وضعیت سلامتی آنها را بررسی کنید و آنها را تشویق کنید تا در صورت نیاز به کمک، تماس بگیرند.

23 نکته برای تشخیص علائم هشدار دهنده خودکشی:

1. نشانه‌های کلامی: به اظهارات مستقیم یا غیرمستقیم در مورد خودکشی، مرگ یا تمایل به پایان دادن به زندگی خود گوش دهید.
2. ناامیدی: ممکن است افراد نسبت به آینده احساس ناامیدی یا ناامیدی داشته باشند.
3. انصراف: کناره‌گیری ناگهانی از فعالیت‌های اجتماعی، سرگرمی‌ها یا کارهایی که قبلاً از آن لذت می‌بردید می‌تواند نشان‌دهنده پریشانی عاطفی باشد.
4. انزوا: ممکن است فرد شروع به جدایی از دوستان، خانواده و عزیزان کند.
5. افزایش مصرف مواد: مصرف زیاد مواد مخدر یا الکل می تواند نشانه ای از درد عاطفی زمینه ای باشد.
6. نوسانات خلقی: نوسانات خلقی مکرر و شدید، از جمله دوره های بی قراری، تحریک پذیری، یا عصبانیت، ممکن است وجود داشته باشد.
7. اضطراب و بی قراری: بی قراری، قدم زدن، یا نشان دادن علائم اضطراب می تواند نشان دهنده پریشانی قابل توجه باشد.
8. اختلالات خواب: ممکن است بی خوابی، خواب آلودگی بیش از حد، یا تغییر در الگوهای خواب مشهود باشد.
9. خستگی شدید: کمبود ناگهانی انرژی یا انگیزه برای شرکت در فعالیت های روزانه می تواند یک علامت هشدار دهنده باشد.
10. از دست دادن علاقه: از دست دادن علاقه به فعالیت‌ها، سرگرمی‌ها یا روابطی که قبلاً از آنها لذت می‌بردید ممکن است رخ دهد.
11. بخشیدن وسایل: افراد ممکن است شروع به واگذاری دارایی‌های خود کنند که گویی برای مرگ خود آماده می‌شوند.
12. بهبود ناگهانی: گاهی اوقات، بهبود ناگهانی خلق و خوی پس از یک دوره افسردگی می تواند نشان دهنده تصمیم فرد برای پایان دادن به زندگی باشد.
13. صحبت کردن درباره مرگ: بحث های مکرر درباره مرگ یا مردن را نباید نادیده گرفت.
14. رفتار خود ویرانگر: درگیر شدن در رفتارهای مخاطره آمیز یا اعمال خود ویرانگر می تواند فریاد کمک باشد.
15. تغییرات شدید در ظاهر: نادیده گرفتن بهداشت شخصی یا تغییرات قابل توجه در ظاهر ممکن است آشکار باشد.
16. از دست دادن هدف: احساس اینکه آنها هیچ هدفی در زندگی ندارند یا جهت گیری ندارند می تواند به افکار خودکشی کمک کند.
17. احساس گناه/شرم: ابراز گناه یا شرم بیش از حد در مورد اعمال یا رویدادهای گذشته می تواند نشان دهنده پریشانی عاطفی باشد.
18. خداحافظی: انجام مقدمات نهایی یا خداحافظی با عزیزان ممکن است نشان دهنده قصد خودکشی باشد.
19. بی پروایی: انجام رفتارهای بی پروا بدون در نظر گرفتن عواقب آن می تواند یک علامت هشدار دهنده باشد.
20. مشغول شدن با مرگ: صحبت کردن، نوشتن یا شوخی مکرر در مورد مرگ ممکن است نشانه ای از افکار خودکشی باشد.
21. تغییرات در اشتها: تغییرات قابل توجهی در اشتها، مانند پرخوری یا از دست دادن اشتها، قابل مشاهده است.
22. فقدان بیان عاطفی: ممکن است نمایش یک عاطفه مسطح یا عدم وجود بیان احساسی وجود داشته باشد.
23. اقدامات خودکشی قبلی: سابقه اقدام به خودکشی قبلی خطر را افزایش می دهداز تلاش های آینده.

سه مرجع معتبر که در تهیه این مقاله از آنها استفاده شده:

1. موسسه ملی سلامت روان (NIMH): NIMH یک موسسه تحقیقاتی پیشرو است که اطلاعات مبتنی بر شواهد در مورد سلامت روان، از جمله پیشگیری از خودکشی و علائم هشدار دهنده ارائه می‌کند.
2. بنیاد آمریکایی برای پیشگیری از خودکشی (AFSP): AFSP یک سازمان غیرانتفاعی است که به درک و پیشگیری از خودکشی از طریق تحقیق، آموزش و حمایت اختصاص دارد. آنها منابع و راهنمایی در مورد تشخیص علائم هشدار ارائه می دهند.
3. سازمان بهداشت جهانی (WHO): WHO یک مرجع جهانی در زمینه بهداشت عمومی، از جمله سلامت روان و پیشگیری از خودکشی است. آنها اطلاعات جامعی در مورد راهبردهای پیشگیری از خودکشی و علائم هشدار دهنده ارائه می دهند.